بسم الله الرحمن الرحیم
الان تو راه برگشت به خانه مون هستم از مسافرت شمال رادیو روشنه و هنوز داره یه بزرگواری سخنرانی میکنه یه جمله گفت منم رفتم تو فکر گفتش که اباعبدالله که میدونست که ۴۰۰۰ تیرانداز در شریعه گذاشتن پس چرا دستور داد به حضرت عباس علیه السلام که برو آب بیار و میخواستن نشون بدن به عالم و.... میگم که هنوز داره سخنرانی میکنه ولی من به خودم گفتم مگه امام حسین علیه السلام نمیدانست ابالفضلش شهید میشه پس چرا رفت دنبالش به یه امیدی و احساس شکسته شدن کمر مبارکش رو کرد و زبان حالش این شد که یا ابالفضل اصلا آب نمیخایم بیا برگرد به خیمه این حالت مضطر شدن واقعیه که آدم نمیدونه باید چکار کنه و از همه طرف داره موج عذاب میاد حالا که امام حسین رفت پیش برادر بزرگوارش و گفت آب نمیخایم پاشو بریم پس چطور اولش دستور داد که بره آب بیاره یه نوع شوق خدابی شدن در عین عذاب یه نوع وصل الهیه تلخ یه نوع ماموریتی بهش داد که عالم بفهمه دشمنانش حتی برای آب بچه ها رحم نداره این یه حرفه اینکه در راه آب شهید بشه برادر بزرگوارشون آبی که هیچ امیدی به رسیدن به خیمه در حالیکه امیدی به زنده ماندن یاران امام حسین علیه السلام نیست یک موضوع سیاسیه تا یک نیازی که حضرت اگه میخاست باران بباره لذا نیاز تشنگی که اگه انسان آب نخوره میمیره مطرح نبود کما اینکه آب هم میرسید نفعی به حال اصحاب نداشت جز اینکه بچه ها تشنه بودن و تشنگی بچه ها هم سیاست رو ربخته به هم در کربلا! یعنی میخام بگم یه موقعی یه کاری امامت بهت میده دستورشو تو با تمام وجود میکنی ولی هدف نیست اون کار انجام بشه بلکه امامت شرمنده شده که تو شهید شدی با اون وضع بلکه ماموریت از اولشم انجام نشدنی بوده حالا ما موندیم امام حسین علیه السلام شرمنده بود که برادرشو فرستاد یا حضرت ابالفضل بیشتر شرمنده بود که نتوانست آب رو بیاره در حالیکه یه قطره آب هم نخورده بود لب شریعه و هیچ امیدی به زنده ماندن بین این همه دشمن نداشت!!
درصورتیکه ما فکر میکنیم آب مهمتره و اگه حضرت برای آب آوردن نمیرفت دستور امام حسین علیه السلام عمل نمیشد و فکر میکنیم بر امام حسین این امر فرستادن حضرت آسان بود و تنها دغدغه امام حسین علیه السلام آب بود که چشم بر برادر بزرگوارش بست نه این نوع شهادت ابالفضل علیه السلام کل سیاست رو ریخت به هم که اینا چه خونخواری بودن که به بچه ی ۶ ماهه و طفلان دیگر هم رحم نکردن همونطور که داعشیا بویی از اون ها بردن!بلکه ذره ای از توجه و شان و عشق امام حسین علیه السلام به دلیل صرفا کمبود آب کم نشده بود که حالا اونطور حضرت عباس شرمنده بود لحظات قبل شهادت چون امیدش فقط همین چند قطره آب برای فرزندان حسین علیه السلام بود!